Helikopter Ebeveyn

Uzmanlar uyarıyor, olumsuzlukla başa çıkamayan, arkadaşsız çocuklar. Aşırı koruyucu ebeveynlerin çocuğuna verdiği zararlar.

Aman çocuğumuz kendi başına bir sorunun üstesinden gelmek zorunda kalmasın, çocuğumuz üzülmesin ağlamasın, her zaman her koşulda yardım edelim. İyi niyetli bir tutum olsa da çocuğunuza yararına değildir. Yabancı literatürde ebeveynlerin bu tutumu çoktan adlandırıldı: Helikopter Anne-Baba

Helikopter ebeveynler çocuklarını bir dakika dahi gözünün önünden ayırmaz ve sürekli etrafındadır. Uzmanlar, bu tutumun çocuğun duygusal ve sosyal gelişiminde olumsuz sonuçlara neden olabileceği konusunda hem fikir.

Çocuk parkında çocuklar oynarken helikopter ebeveynler her hareketine müdahale etmekle kalmaz çocuklar arasında oluşabilecek en ufak gerginliğe müdahale eder. Oyuncak mı paylaşmadılar, birbirleriyle ufak bir itiş kakış mı oldu, en ufak bir olumsuzlukta müdahale ederler ve çocuklarının olumsuzlukla başa çıkabilme, problemi kendi çözme, uzlaşma gibi davranış becerilerini kazanmasına engel olurlar. Küçüklükten itibaren müdahale edilen çocukların ilerideki yaşlarında karşılaşacakları problemleri çözmek yerine kaçma, pes etme ya da sorunu yok saymayı tercih etmeleri normal değil mi? En ufak sorunda korkuyla ve panik içerisinde davranışlar sergileyeceklerdir. Aşırı kaygılı ve korku içersinde yaşayacaklardır çünkü küçüklükten itibaren ebeveynleri “aman üzülmesin, aman sorun yaşamasın” dediği için çocuk sorunlarlarla başa edebilmeyi öğrenememiştir.

Küçüklükten itibaren çocuğun olumsuz durumlar yaşayabilmesi ve bunları kendi başına çözebilmesi, hatalarından ders çıkarması, kişisel gelişimi açısından hayatla daha kolay mücadele etmesini sağlar. Bir oyunda ya da yarışmada kaybettikleri zaman müdahale edilmediğinde kendi başlarına mücadele etmeyi öğrenirler. Anne gel ya da baba gel ben yapamadım dediğinde onların yerine yapmak çocuğunuza yapabileceğiniz en büyük kötülük. Onun yerine tekrar tekrar denemesi için teşvik edin. Böylelikle özgüveni ve ben kavramı için güçlü bir zemin hazırlamış olursunuz.

Aşırı koruyucu ebeveynlerle büyüyen çocuklar arkadaşlık kurmakta zorlanır çünkü sosyal etkileşim becerileri gelişemez. En ufak bir sorunda hemen kaçar, küser ve çocuklarla oyun oynamaya devam etmek istemez. Diğer çocuklar onun istediğini yapmadığında sevilmediğini düşünür çünkü aşırı koruyucu ebeveynler evde çocuklarının neredeyse her istediğini yapar ve asla ağlatmak istemez. Ama gerçek hayatta çocuğunuz bu durumlarla yüzleştiğinde olumsuzlukla başa çıkabilme yetisi geliştiremediği için bu sorunların içinde boğulur ve mutsuz olur.

Aşırı koruyan ve kontrol eden ebeveynler çocukların çocukluklarını çalmış olurlar. Bebeklikte aşırı koruyucu olmak gerekse de çocuğunuzun ilk adımlarıyla beraber bu tutum yavaşça azaltılmalıdır. Bırakın çocuğunuz olumluyu ve olumsuzu kendi deneyimlesin. Bırakın yeri geldiğinde sıkılsın. Evet yanlış okumadınız. Çocuğun sıkılması hayal gücünün oluşumunda en temel faktördür. Sıkılmasına izin verilmeyen ve sürekli çeşitli aktivitelere boğulan çocukların duygusal gelişim süreci yavaş ilerler.

Sağlıklı bir özgüven için kendi kendine zaman geçirebilmesi çok önemlidir. Psikologlar pandemiden önceden de çeşitli araştırmalarda çocukların dış alanlarda eskisi kadar vakit geçiremediğini ve dolayısıyla doğadan öğrenebilecekleri her şeyden yoksun kaldıklarını tespit etmiştir. Ormanlar, deniz kenarları ve hatta sokakların bile çocukların hayatındaki yerleri alarm verecek şekilde azalmıştır. Çocuklar tehlike, risk, olumsuz durum, kriz vb durumlardaki sosyal iletişim becerilerine çok geç erişebilmekte ve bu nedenle de kendi yeteneklerini keşfetmekte ve buna bağlı olarak hedef koymakta zorlanmaktadırlar.

Bırakın çocuğunuz çocuk olsun. Bırakın dışarda oyun oynarken kendi başına mücadele etsin. Bırakın kendini bulsun.