Bir Pedagogun Günlüğü Vol. 1

Üç buçuk sene olmuş ben Almanya'dan Türkiye'ye dönüş yapalı. Ne çok yaşanmışlık ve gözlem birikmiş. Ne çok tecrübeler yaşamışım, onları sindirmeye çalışırken ne çok çelişki yaşamışım.

Evet, bu ülke farklı!

En çok duyduğum

cümlelerden biri: "Türkiye'ye hoşgeldin."

Bu cümlenin altında yatan çok acı bir kabullenmişlik ve yeniliğe açık olmamak yatıyormuş meğerse.

Çocuklar ve ebeveynler için o kadar yararlı bilgilere sahip olduğumu düşünürken, Almanya'da öğrenmiş olduğum, çocukların hayatlarını kolaylaştıracak, onları doğru yönlendirmelerle harika bireyler haline getirebilecek iken, ebeveynlerin bunları anlayabilmeye ve uygulamaya henüz hazır olmadıklarını çok büyük bir üzüntüyle tecrübelerime dayanarak belirtmek zorundayım.

Yaşadığım tüm olumlu ve olumsuz anılarımı yavaş yavaş bu yazılara dökmeye karar verdim. Umarım bu günlükle beraber, ulaşamadığım yerlere ulaşma fırsatı bulurum. Ve umarım hangi ülkeden gelinirse gelinsin, eğer psikologunuz, pedagogunuz ya da psikiyatristiniz size ters gelen bir yönlendirmede bulunursa, öncelikle araştırın! Fakat, bilimsel bir gerçekliği varsa yeniliklere açık olun.

Cinsiyet, din, dil ya da ırk ayrımına düşmeksizin; tüm çocuklar aynı haklara sahiptir ve bu ülkede hala bazı şeyler kafalarda değişmiyorsa, çocuklarınızın iyi birer insan, iyi birer bilim adamı, ya da mutlu birer çocuk olmalarını beklemeyin.

Her şey ailede başlar..