Bir Pedagogun Günlüğü Vol.6

Ebeveynler ilk geldiğinde anneyle anamnez (öyküleme) yapıyorum. Anamnez, hamilelikten bu zamana kadar olan süreci ana hatları ile öğrenmek için sorulan sorulardan oluşur ve neticede vaziyetle ilgili bir fotoğraf ortaya koyar. Sorduğum sorularla, ebeveynlerin çocuğa karşı tutumlarını ve davranış şekillerini analiz etmekle beraber, çocuğun neden böyle ya da şöyle davrandığını anlamış oluyorum.

Çoğunlukla şunu söyleyebilirim ki; çocuklar, ebeveynler ve aile bireylerinin yanlış tutum ve davranışlarından dolayı olumsuz davranışlar sergiliyorlar. Ve fakat pek çok ebeveyn bu konuda pay sahibi oldukları düşüncesinden çok uzaktalar. Önce bu ön yargıyı kırmak gerekiyor. Aileyi hata yaptığına, ancak bu hatanın dönülemez bir hata olmadığına ikna etmek gerekiyor. Çünkü anne ve babaya ulaşmadan çocuğa ulaşmamız maalesef mümkün değil. Görüşme bittiğinde ise, aslında ebeveynlerin yaptıkları hatalardan dolayı çocuklarının o rahatsız oldukları davranışları sergiledikleri ortaya konmuş oluyor.

Bu, tüm ebeveynler için geçerli değil tabi ki. Bazı aileler var ki; biz bir şeyi yanlış yaptık, nasıl düzeltebiliriz diye geliyorlar. Onlarla çalışmak müthiş keyifli oluyor, çünkü baştan sona uyum içerisinde beraberce hataları bulup çözümlere odaklanıyoruz. Tavsiye edilen her şeye karşı gelip yine bildiklerini okumuyorlar. Hatalarını kabul ediyorlar.

Eğer, pedagogunuzun size söyleyecekleri ve önereceklerine hazır değilseniz destek almak için bir uzmana gitmenizin yararı olmayacaktır. Destek almadan önce kendinizi hazırlamalı ve yanlış yapmış olabileceğiniz konusunda kendinize şans vermelisiniz. Gururunuzu çocuğunuzun önüne koymayın. Çocuğunuzla ilgili gerçeklerle ve kendi yaptığınız hatalarla yüzleşmelisiniz. Hatalar telafi edilebilir.